 |
| GEZIN JAN FOLKERTS DE HAAN |
 |
| FOLKERT DE HAAN |
Christelijke
school
voor
MAVO
NOORDHORN
 |
| JAN THIJS DE HAAN |
TEKST
JAN THIJS DE HAAN
TEKENINGEN
FOLKERT DE HAAN
Uit het rijke leven van een conferentieganger
dat combineer je maar niet zo.
Dat heeft zo zijn ogen en haken.
Bij sommigen ging de strijdlust blaken.
Zij haalden een mannetje van het C.P.S.
om ons domme meesters te lezen de les.
Het was een kleine bionische man
Hij ging er fors tegen an.
Met papier, een video, een sheet,
goed gebekt, bleek het een hele Piet.
Diepzinnig vertelde hij zinnige dingen,
Hoe je met verschillen in leerlingen moet omspringen.
En had hij een heel bijzondere tip,
dan ging steeds even dat vingertje tegen zijn lip.
Hij zweeg dan seconden lang heel stil, rondkijkend:
“Hoor je, wat ik wil?”
En dan blonken die twee kraaltjes op,
die priemend flitsten in zijn kop.
Tegenover hem zat loerend en luisterend het hele kakje.
Allen aten zij twee dagen uit Bults bakje.
Daar waren vogels van allerlei plumage.
Ook zij deden mee aan de conferentierage.
Daar zaten mannen met zware baarden en snorren.
Met kalende koppen, die tevreden zaten te knorren,
om van dames maar niet te spreken.
Straks horen we meer van hun streken.
Een greep uit heel die lerarenpot,
Maar denk erom: Zwijg als een pot.
De meesten zijn weer even jong geweest,
en beschouwden het gebeuren als een feest.
Zo was daar Pop
met gnuivende kop.
De haren uit voorzorg naar voren gekamd,
wat heeft die man weer wat afgezwamd.
Vaak zag je hem bij Ursula aan de hand.
In haar buurt was hij overal tegen bestand.
Daar was Betty Jansen, zelden bij de les,
Maar steeds weer tegen de Hanen aan de kles.
Die mannen kregen het er soms warm van.
En wanhoopten: Komt hier ooit een eind an.
Zij herstelden weer alle breuken van Pieter
en Arnold en ieder, die dit wou.
Wat is een conferentie zonder deze zorgzame vrouw?
Daar was Bea Meijer. Voor luisteren een tien.
Maar volgens mij heeft ze noot een Bult gezien.
Zat weer te dromen over romances aan verre stranden,
Met mooie luchten en mannen; dat verlangen kan haar verbranden
Zittend naast onze navigatieprogrammeur,
Had zij Bults verhaaltjes snel deur,
en mijmerde over rijtjes bessen aan een bar
En zij als superbes, bond die aan haar zegekar.
Daar was Pieter Dam.
Welk één pose had die man!
Droeg zijn waardigheid beurtelings links en rechts.
Om vier uur trok hij dat ding al rond de leden,
waarna hij vol trots de gangen ging betreden.
Spliksplinternagelnieuw liep hij daar te paraderen
Als was het een trouwpak of diakenpak voor heren.
Wilde tonen ook al wat verrijkingsstof fabriceren,
omdat hij dat bij Bult had zitten leren.
Was deze Bult helderziende eerde op die dag,
omdat hij in Dam reeds de parmantige Pieter zag?
Daar was Bart Vrolijk, volkomen uitgeput.
zijn hoofd door beide Handen onderstut.
Hij had de eerste morgen zijn fietsrecord verbroken.
Had daarin al zijn energie gestoken.
Nu hield zijn baard hem overeind.
Het liefst nog was hij gaan slapen, die vent,
met in zijn hand een flink blik snert, een liter jonge.
Daarvoor had hij bij Ursula’s raam zelfs een aubade gezonge.
Zo zonder Herder blafte hij Vrolijk in het rond,
Terwijl Willem achter de bar de verrijkingsstof inschonk,
en was die Vrolijk niet meer daar.
Dan stond daar Betty of ’t bedje klaar.
De eerste verklaarde hem nog eens de basisstof
het tweede kreunde, vond deze verrijking wel wat grof.
Daar was Derk Sportel, de nestor van het stel,
Zag in al dat groepswerk geen gekwel.
Leergierig als een knaap van tien
heeft hij Bult soms wel eens dubbel gezien.
Dacht, dat hij van Alfred om 11 uur al naar bed moest,
en was de volgende morgen daarover wel wat woest.
Had ook graag met Pieter Bult onder de tafel gewerkt,
zodat het programma de tweede dag kon worden ingeperkt.
Wie weet was het hem wel gelukt.
Dan waren wij de tweede dag niet onder Bults juk gebukt.
Daar was ook Tees, voorzitter sectie Nederlands.
Wat had die man nou toch “aan mans” ?
Je zag hen daar nooit zitten,
zat wat bij Ouwe Haan zijn groep te pitten
Beroofde zo zijn groep van ’t benodigde intellect,
zodat daar alleen nog maar onzin werd gekwekt.
Zat ondertussen bebaard en kalm zijn Bult te likken,
Heeft over ’t Nederlandse vak geen woorden meer hoeven klikken.
En dan die Nel
Wat was die soms fel.
Haar ogen schieten vuur
En goede raad is duur.
Als een raket beschiet zij ’t doel,
is niet gevallen op haar smoel.
Recht door zee gaat deze dieptebom.
Soms wel er eens naast, met wat gebrom.
Zo stond zij op scherp 2 dagen lang,
was voor een flitsende ingreep helemaal niet bang.
Mark zag zij aan de bar niet meer zo zitten,
Ging daar tegen die man wat plagerig vitten:
“Bij die Noordhorners ken ik jou niet weer”,
Beschuldigde zij deze alleszins beminnelijke heer.
Met Mark van Dijk
Ging het weer degelijk.
Voor alles is die man in.
Het ging hem naar de zin.
Gaf rondjes bij de vleet,
Wat hem achteraf wel speet,
met acht gulden en vijf
Dat kreeg hij van zijn wijf.
Verrijkte de bar met diepzinnige gesprekken,
stond met Allfred, Bea en velen te kwekken.
Hij blies behoorlijk in het glas,
alsof hij dacht, dat het een tuba was.
Dook daarna twee keer in ’t verkeerde bed.
En werd er niet eens hardhandig uitgezet.
Ook onze : “Kampcommandant”
Staat in deze krant.
Hij schreef weer het scenario.
Hij schreef weer het scenario.
Het werd een thriller zo.
Ten eerste dwong hij ons op de fiets te reizen
en ’s avonds moesten wij bier van hem hijsen.
Zelf zweeg hij na nummer …… in alle talen,
kon nog rechtop zijn bedje halen.
Daar sliep hij na zijn bereslok,
Als een varken in zijn hok.
Heeft van Pieters pyamarel niets gehoord.
Vlijm doet zo’n kamp onverstoord.
Spreekt onder ’t luisteren geen woord,
vindt ook dat dat niet hoort.
Gedifferentiëerd fietste hij weer naar zijn Hen …..
En sprak tot haar: “Vindt je niet dat ik nu “Vlijmscherp”ben?
Ook die drie stoelen van Ursula gezien en de ruimte die zij schiep?
Zag u ook dat mannetje kien,
dat tegen haar schouder sliep?
Zij vertroetelde dat Ulrummannetje met Wiebertjes
maar kreeg van de videoles de kriebeltjes.
Net als dat mannetjes was die beneden de maat.
Zij sprak: Ik weet niet waar zo’n les op slaat”.
En fluisterde: “Kom Pop,
Wij zodemieteren op.
Ons naamkaartje zagen zij toch niet zitten.
We gaan naar huis om lekker te pitten.
Ik heb een spijker in mijn hoofd,
en er was mij een verrijking beloofd”.
Over onze ……. schuiten spreek ik niet lang.
Niemand is nu voor Noordhorn meer bang.
Deze dames werken alle heren de tafel onder.
Dat daar nog mannen willen werken is een wonder.
Zij rangschikken de glazen op een rijtje
Bessen en Beerenburg
De ene dronk zowat Bult op zijn rug.
Zij kregen dik zakgeld mee van huis.
Nee, in Noordhorn is het voor goed niet pluis.
Ook hier moet maar eens een flinke Dam in worden gezet.
Voordat Noordhorn wordt overspoeld met ……..
Nee, dan Krepsgrijl
Die deden alles degelijk.
De standing droop eraf.
Wij stonden allen paf
De “heer” onder de scholen van vier.
Zij stonden hun mannetje hier.
Begrepen Bult in alle facetten
Zaten altijd goed op te letten.
Met Alfred en Derk op de eerste rij
Ben je er altijd gloeiend bij.
En Bult heeft daarvan genoten.
“Zij houden de zaak nog wat op poten!”
Zo brachten zij niet Willem de barman mee.
Wat waren wij met die man tevree.
Een glundere lach slingerde door zijn baard
En hij weet precies waar alles staat.
De Bokma was bij hem sneller op, dan koud.
De Beerenburg was echt heel oud.
De pils kon volgens Vlijm nog net een dagje mee,
toch waren we met Willem tevree.
Hij schonk in en dronk maar uit,
En betaalde zelf geen fluit,
want alle rondjes liepen over hem,
Dus constateerde hij met tevreden stem:
“Ik ga hier verrijkt vandaan,
zeker als ik nog een greep in de kassa heb gedaan”.
Helaas voor Willem moet hij daarvan nog een feestje gaan geven,
want hij weet toch ook wel: : "Verrijkt zijn duurt maar even ”
En dan Reinalda, zoals Pieter hardnekkig bleef beweren.
Zij was ook niet bang voor al die heren.
Smeet minstens vier kerels van hun kruk
en sprak: “ Dit was slechts een ongeluk ”.
De ………schuiten van Noordhorn kon zij nog niet benaderen,
Maar het goede bloed kruipt al door haar aderen.
Zij hief in haar eentje heel Middelstum op
en kwam naar Korte Hemmen met een blozende kop.
Eén ding moet zij nog leren: “Noordhorners geven geen rondjes.
Uit principe bevochtigen zij alleen hun eigen mondjes".
Daar was ook Tjeerd
Kreeg van dit gedoe geen steert.
Kalm en bedaard doorstond hij het strijdgewoel.
Werkte zich niet in het zweet, maar hield het hoofd koel.
Hij schaduwde Pieter en playbekte hem
En verdraaide daarvoor soms zijn stem.
Steeds zat hij verdacht dicht bij het raam
En dacht: “Jullie kunnen het me doen saam.
Liever zocht ik nu een ei in ’t veld,
dan te luisteren naar wat hier wordt verteld.
Ik doe alles al lang in groepen.
Wie kan zich daarop beroepen?
Verrijkt gewas vind ik heel gewoon.
Mij steekt niemand naar de kroon”.
Hij dacht: “Wie buite binnen, binne binne”
Maar hier bij Bult, kan ik naar buite fluite”
Er waren nog veel meer, té veel om op te noemen.
Maar één ding valt niet te verbloemen:
Zo’n conferentie kruipt niet in je warme kleren.
Dat hebben we de maandag daarop kunnen leren.
De slijtageslag had haar tol geëist
Een conditietraining vooraf is voortaan vereist.
De helft van ’t hele kakje was plots ziek.
De rest voelde zich ook gammel en briek.
Alleen Jaap Vlijm had nergens last van.
Kunst, als hij maar weer een rooster maken kan.
En Vrolijk had juist conditie opgedaan
en gaat wat vaker op de fiets voortaan.
FOLKERT JANS DE HAAN
Links naar mijn andere sites
Geen opmerkingen:
Een reactie posten